• الْمَهْدِيُّ مِنِّي أَجْلَى الْجَبْهَةِ أَقْنَى الْأَنْفِ يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطًا وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْرًا وَ ظُلْمًا يَمْلِكُ سَبْعَ سِنِينَ

    (سنن أبي داود الحديث رقم 4285)

    مەهدی له‌ نه‌ته‌وه‌ی منه‌، ڕوومه‌تی وايه‌ که‌ ته‌وێڵی فه‌راخ و گه‌شه‌ و لووتی باريکه‌، زه‌وي پڕاوپڕ ئه‌کات له‌ عيداڵه‌ت و دادپه‌روه‌ری. پێش ده‌رکه‌وتنی ئه‌و زه‌وی ليپاوليپی غه‌در و نابه‌راه‌ری بوو، مەهدی به‌ ماوه‌ی حه‌وت ساڵ له‌ سه‌ر زه‌وی حاکمه‌.

  • لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنْ الدَّهْرِ إِلَّا يَوْمٌ لَبَعَثَ اللَّهُ رَجُلًا مِنْ أَهْلِ بَيْتِي يَمْلَؤُهَا عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْرًا

    (سنن أبي داود الحديث رقم 4283)

    ئه‌گه‌ر ڕۆژێکيش ژيانی ئه‌م دنيآ بمێنێ، له‌و ڕۆژه‌دا خودای گه‌وره‌ پياوێک له‌ بنه‌ماڵه‌ی ئێمه‌ ئه‌نێرێته‌ سه‌ر زه‌وی که‌ زه‌وی پڕاوپڕ ئه‌کات له‌ دادپه‌روه‌ری و به‌رابه‌ری، به‌ چه‌شنێ که‌ زوڵم و زۆر له‌ سه‌ر زه‌وی نامێنێ.

  • لَا تَذْهَبُ الدُّنْيَا حَتَّى يَمْلِكَ الْعَرَبَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي يُوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِي

    (سنن الترمذي الحديث رقم 2230)

    دنيا کۆتايی پێ نايه‌ تا کاتێ که‌ پياوێ له‌ بنه‌ماڵه‌ی من که‌ هاوناوی منه‌ خوويآ ده‌بێت و به‌سه‌ر ته‌واو عه‌ره‌ب ده‌سه‌ڵاتی ئه‌بێت.

  • يَلِي رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي يُوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِي

    (سنن الترمذي الحديث رقم 2231)

    پياوێ ده‌رئه‌که‌وێ که‌ هاوناوی منه‌.

  • الْمَهْدِيُّ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ يُصْلِحُهُ اللَّهُ فِي لَيْلَةٍ

    (سنن ابن ماجه الحديث رقم 4085)

    مەهدی له‌ بنه‌ماڵه‌ی ئێمه‌يه‌، په‌روه‌دگار له‌ شه‌وێکدا خوويای ئه‌کات.

  • يَكُونُ فِي آخِرِ أُمَّتِي خَلِيفَةٌ يَحْثِي الْمَالَ حَثْيًا لَا يَعُدُّهُ عَدَدًا

    (صحيح مسلم الحديث رقم 2913)

    له‌ ئاخری دنيآوه‌ له‌ نێوان ئومه‌تی مندا جێگرێکم ئه‌بێت که‌ زۆر به‌خشنده‌ و دڵاوايه‌ و قه‌ت له‌ به‌خشيندا ژماره‌ ناکات.

  • عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ قَالَ خَشِينَا أَنْ يَكُونَ بَعْدَ نَبِيِّنَا حَدَثٌ فَسَأَلْنَا نَبِيَّ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ إِنَّ فِي أُمَّتِي الْمَهْدِيَّ يَخْرُجُ يَعِيشُ خَمْسًا أَوْ سَبْعًا أَوْ تِسْعًا زَيْدٌ الشَّاكُّ قَالَ قُلْنَا وَمَا ذَاكَ قَالَ سِنِينَ قَالَ فَيَجِيءُ إِلَيْهِ رَجُلٌ فَيَقُولُ يَا مَهْدِيُّ أَعْطِنِي أَعْطِنِي قَالَ فَيَحْثِي لَهُ فِي ثَوْبِهِ مَا اسْتَطَاعَ أَنْ يَحْمِلَهُ

    (سنن الترمذي الحديث رقم 2232)

    ئةبووسةعيدی خدری يةکث لة سةحابة و هاوذثيانی بةناوبانگی حةزرةتی پثغةمبةر (سصاوی خودای لةسةر بثت) ئةگثذثتةوة: ترس و نيگةرانی و پةرؤشی ئثمة لةوةية کة لةوانةية لة پاش حةزرةتی پثغةمبةر (سصاوی خودای لةسةر بثت) کارةساتث دصتةزثن ذوو بدات و ببثتة هؤی ئةوةی کة ئةگةر سةبارةت بة ئةم بابةتة پرسيار لة حةزرةتی پثغةمبةر (سصاوی خودای لةسةر بثت) بکةين و حةزرةت بفةرموون: لة ناو ئومةتی مندا مةهدی خوويا ئةبثت کة پثنج يان حةوت ساص يان نؤ ساص دةژی –ناوی ئةو کةسةی حةديسةکةی گثذاوةتةوة نةبراوة – لة ذاويةکة پرسيار کرا کة کةهدی چةن ساص دةژی و کام يةک لةم ذةقةمانة دروستة. وتی چةند ساصثک دةژی – حةزرةتی ذةسووص پاشان فةرموويان: کةسث دثتة خزمةتی حةزرةت و داوای يارمةتی لث ئةکات و ئةصثت: "ئةی مةهدی! يارمةتيم بدة". حةزرةتيش زثذ و زثوی زؤری کردة داوثنةکةی.

  • عَنْ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ بَيْنَمَا نَحْنُ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ و َسَلَّمَ إِذْ أَقْبَلَ فِتْيَةٌ مِنْ بَنِي هَاشِمٍ فَلَمَّا رَآهُمْ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ اغْرَوْرَقَتْ عَيْنَاهُ وَ تَغَيَّرَ لَوْنُهُ قَالَ فَقُلْتُ مَا نَزَالُ نَرَى فِي وَجْهِكَ شَيْئًا نَكْرَهُهُ فَقَالَ إِنَّا أَهْلُ بَيْتٍ اخْتَارَ اللَّهُ لَنَا الْآخِرَةَ عَلَى الدُّنْيَا و َإِنَّ أَهْلَ بَيْتِي سَيَلْقَوْنَ بَعْدِي بَلَاءً وَ تَشْرِيدًا وَ تَطْرِيدًا حَتَّى يَأْتِيَ قَوْمٌ مِنْ قِبَلِ الْمَشْرِقِ مَعَهُمْ رَايَاتٌ سُودٌ فَيَسْأَلُونَ الْخَيْرَ فَلَا يُعْطَوْنَهُ فَيُقَاتِلُونَ فَيُنْصَرُونَ فَيُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوا فَلَا يَقْبَلُونَهُ حَتَّى يَدْفَعُوهَا إِلَى رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي فَيَمْلَؤُهَا قِسْطًا كَمَا مَلَئُوهَا جَوْرًا فَمَنْ أَدْرَكَ ذَلِكَ مِنْكُمْ فَلْيَأْتِهِمْ وَلَوْ حَبْوًا عَلَى الثَّلْجِ

    (سنن ابن ماجه الحديث رقم 4082)

    عه‌بدوڵڵا ئه‌گێڕێته‌وه‌ که‌ کاتێ که‌ گه‌يشتمه‌ خزمه‌تی حه‌زره‌تی ڕه‌سوول (سڵاوی خودای له‌سه‌ر بێ)، تاقمێک له‌ لاوانی به‌نی هاشم له‌وێ تێپه‌ڕين، کاتێ حه‌زره‌ت چاوێ به‌وان که‌وت چاوانی فرمێسکی تێ زا و ڕه‌نگی ڕوخساری موباره‌کيان گۆڕا. عه‌رزم کرد: ئه‌ی ڕه‌سوولی خودا! له‌خودا ده‌پاڕێمه‌وه‌ که‌ قه‌ت ڕوخساری ئێوه‌ گه‌رد و تۆزی خه‌می لێ نه‌نيشێ! فه‌رمووی: ئێمه‌ خانه‌دانێکين که‌ په‌روه‌ردگاری مه‌زن ژيانی ئاخيره‌تی به‌ جێگای ژيانی ئه‌م دنيايه‌ بۆمان ته‌رخان کردووه‌. له‌ پاش من خێڵه‌که‌م تووشی به‌ڵا و سه‌رگه‌ردانی و ناهه‌مه‌تی ئه‌بن هه‌تا ئه‌وه‌ی که‌ هۆزێک له‌ خۆرهه‌ڵاته‌وه‌ به‌ ئاڵای ڕه‌شه‌وه‌ سه‌رهه‌ڵدێنن، داوای خێرات ئه‌که‌ن و پێيان نادرێ که‌وايه‌ بۆ گه‌يشتن به‌ خێر به‌شه‌ڕ دێن و يارمه‌تێ ئه‌درێن و سه‌رئه‌که‌ون و به‌م شێوه‌ به‌وه‌ی که‌ خواستی خۆيانه‌ پێی ده‌گه‌ن، به‌ڵام ئه‌وان قبوول ناکه‌ن تا ئه‌وه‌ی که‌ ڕاسپارده‌ی پياوێ له‌ بنه‌ماڵه‌ی من ده‌بن که‌ جيهان پڕاوپڕ ده‌کات له‌ عيداڵه‌ت و دادپه‌روه‌ری و يه‌کسانی هه‌ر به‌و ئه‌ندازه‌يه‌ی که‌ جيهانيان ليپاوليپی غه‌در و نابه‌رابه‌ری کردبوو. که‌وايه‌ هه‌رکام له‌ ئێوه‌ که‌ له‌و سه‌رده‌مه‌دا بوون به‌تاو بڕۆن بۆ لايان ته‌نانه‌ت ئه‌گه‌ر له‌سه‌ر به‌فريشه‌وه‌ به‌ سينه‌وه‌ خۆتان خشاندبێت تا لای ئه‌وان.

  • لَا تَزَالُ طَائِفَةٌ مِنْ أُمَّتِي يُقَاتِلُونَ عَلَى الْحَقِّ ظَاهِرِينَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ قَالَ فَيَنْزِلُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَيَقُولُ أَمِيرُهُمْ تَعَالَ صَلِّ لَنَا فَيَقُولُ لَا إِنَّ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ أُمَرَاءُ تَكْرِمَةَ اللَّهِ هَذِهِ الْأُمَّةَ

    (صحيح مسلم الحديث رقم 156)

    تايفةيثک لة ئؤمةتی من لة ذثگا و ذثبازی حةق و حةقيقةت بةشةذ دثن تا ذؤژی حةشر، ئةو کاتة عيسای کوذی مريةم سةرهةصدثنث و ئةميری ئةو گرووپة خوادؤزة پثی ئةصثت: تکاية پثش نوثژی ئثمة بن. حةزرةتی عيسا(سصاوی خودای لةسةر بثت) لة وصامدا ئةصثت: نة، هةندثکتان بةسةر هةندثکی ديکةتانت سةروةريتان هةية؛ لةبةر ئةوةی خودا ئةيةوث ئةم ئومةتة بةرز ذابگرثت.

  • نَحْنُ وَلَدَ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ سَادَةُ أَهْلِ الْجَنَّةِ أَنَا و َحَمْزَةُ وَ عَلِيٌّ وَ جَعْفَرٌ و َالْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ وَ الْمَهْدِيُّ

    (سنن ابن ماجه الحديث رقم 4087)

    ئێمه‌ منداڵان و بنه‌چه‌ی عه‌بدولموته‌لێب سه‌رۆکه‌کانی به‌هه‌شتين، من، حه‌مزه‌، عه‌لی، جه‌عفه‌ر، حه‌سه‌ن، حسه‌ين و مەهدی

  • الْمَهْدِيُّ مِنِّي

    (سنن أبي داود الحديث رقم 4285)

    مەهدی له‌ نه‌ته‌وه‌ی منه‌.

  • الْمَهْدِيُّ مِنْ عِتْرَتِي مِن ْوَلَدِ فَاطِمَةَ

    (سنن أبي داود الحديث رقم 4284)

    مەهدی له‌ خانه‌دانی من و نه‌واده‌ی فاتمه‌يه‌.

  • الْمَهْدِيُّ مِن ْوَلَدِ فَاطِمَةَ

    (سنن ابن ماجه الحديث رقم 4086)

    مەهدی له‌ نه‌واده‌ی فاتمه‌يه‌

  • أَيُّهَا النَّاسُ فَإِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ يُوشِكُ أَنْ يَأْتِيَ رَسُولُ رَبِّي فَأُجِيبَ و أَنَا تَارِكٌ فِيكُمْ ثَقَلَيْنِ أَوَّلُهُمَا كِتَابُ اللَّهِ فِيهِ الْهُدَى و النُّورُ فَخُذُوا بِكِتَابِ اللَّهِ وَ اسْتَمْسِكُوا بِهِ فَحَثَّ عَلَى كِتَابِ اللَّهِ وَ رَغَّبَ فِيهِ ثُمَّ قَالَ و أَهْلُ بَيْتِي أُذَكِّرُكُمْ اللَّهَ فِي أَهْلِ بَيْتِي أُذَكِّرُكُمْ اللَّهَ فِي أَهْلِ بَيْتِي أُذَكِّرُكُمْ اللَّهَ فِي أَهْلِ بَيْتِي

    (صحيح مسلم الحديث رقم 2408)

    ڕۆژێ حه‌زره‌تی ڕه‌سوول (سڵاوی خودای له‌سه‌ر بێ) له‌ قه‌راخ چۆمێکه‌وه‌ به‌ ناوی «خوم» له‌ نێوان مه‌که‌ و مه‌دينه‌ وه‌ستا و بۆ خه‌ڵکه‌که‌ قسه‌ی کرد و فه‌رمووی: له‌پاش حه‌مد و ستايشی په‌روه‌ردگار و بڕێ ئاگه‌دارکردنه‌وه‌ی چه‌ند بابه‌ت فه‌رمووی: «خه‌ڵکينه‌! هه‌روا که‌ ده‌زانن منيش به‌شه‌رم ڕێک وه‌کوو ئێوه‌ و له‌وانه‌يه‌ که‌ په‌يکی ئيلاهی گيانی منيش به‌رێته‌وه‌ بۆ لای په‌روه‌ردگار و منيش ده‌سبه‌جێ فه‌رمانی به‌جێگه‌ بێرم. من له‌ نێوان ئومه‌ته‌:ه‌م دوو ديارده‌ و دوو گه‌نجی به‌ نرخم داناوه‌: يه‌که‌ميان کتێبی په‌روه‌ردگار که‌ په‌نای پێ به‌رن» حه‌زره‌تی ڕه‌سوول (سڵاوی خودای له‌سه‌ر بێ) به‌ زۆری سفارشی قورئانی پيرۆزی کرد و خه‌ڵکی ئامۆژگاری کرد که‌ گوێڕايه‌ڵی ئايه‌ته‌کانی په‌روه‌ردگار بن و پاشان فه‌رمووی: «دووهه‌» ئالی به‌يت و به‌ره‌ی خۆمه‌، داواتان لێ ئه‌که‌م که‌ له‌ به‌رانبه‌ری بنه‌ماڵه‌ و نه‌واده‌کانم شايسته‌ ڕه‌فتار بکه‌ن» ئه‌م ڕسته‌ي سێ جار پاته‌ کرده‌وه‌.

  • إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمْ مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِ لَنْ تَضِلُّوا بَعْدِي أَحَدُهُمَا أَعْظَمُ مِنْ الْآخَرِ كِتَابُ اللَّهِ حَبْلٌ مَمْدُودٌ مِنْ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ وَعِتْرَتِي أَهْلُ بَيْتِي وَلَنْ يَتَفَرَّقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ فَانْظُرُوا كَيْفَ تَخْلُفُونِي فِيهِمَا

    (سنن الترمذي الحديث رقم 3788)

    من له‌ نێوان ئۆمه‌تی خۆم دوو شتی به‌نرخم به‌جێ هێشتووه‌ و تا ئه‌و ڕۆژه‌ی په‌نا بۆ ئه‌م دوو شته‌ ئه‌بن قه‌ت سه‌رگه‌ردان و گومڕا نابن، يه‌ک له‌ يه‌ک مه‌زنترن. کتێبی قورئانی پيرۆز که‌ ڕێسمانێکه‌ له‌ ئاسمانه‌وه‌ به‌ره‌و زه‌وی هه‌ڵواسراوه‌ و به‌ره‌ و بنه‌ماڵه‌که‌م که‌ قه‌ت له‌ يه‌کتر جيا نابنه‌وه‌ و له‌ حه‌وزی که‌وسه‌ردا دێنه‌وه‌ بۆ لای خۆم. ئاگه‌دار بن که‌ به‌ باشترين شێوه‌ له‌گه‌ڵيان هه‌ڵسووکه‌وت که‌ن.

  • خَرَجَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ غَدَاةً وَعَلَيْهِ مِرْطٌ مُرَحَّلٌ مِنْ شَعْرٍ أَسْوَدَ فَجَاءَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ فَأَدْخَلَهُ ثُمَّ جَاءَ الْحُسَيْنُ فَدَخَلَ مَعَهُ ثُمَّ جَاءَتْ فَاطِمَةُ فَأَدْخَلَهَا ثُمَّ جَاءَ عَلِيٌّ فَأَدْخَلَهُ ثُمَّ قَالَ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمْ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا

    (صحيح مسلم الحديث رقم 2424)

    حه‌زره‌تی ڕه‌سوول (سڵاوی خودای له‌سه‌ر بێ) به‌ره‌به‌يانێک ته‌شريفيان له‌ماڵ چووه‌ ده‌ر و ئابای ڕه‌شی نه‌خشداری خسته‌ سه‌ر شانی. پاشلن حه‌سه‌ن کوڕی عه‌لی هات، به‌ ئاباکه‌ی دايپۆشی، ئينجا حسه‌ين هات و پاش ئه‌ويش فاتمه‌ هات و ئه‌ويشی له‌ ژێر ئاباکه‌ی جێ کرده‌وه‌. ئه‌و کات ئه‌م ئايه‌ی فه‌رموو: په‌روه‌ردگار ئه‌يه‌وێ که‌ ئێوه‌ ئه‌هلی به‌يتی من له‌ پيسی و ناپاکی بپارێزێت.

  • لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا و َأَبْنَاءَكُمْ دَعَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ عَلِيًّا وَ فَاطِمَةَ وَ حَسَنًا وَ حُسَيْنًا فَقَالَ اللَّهُمَّ هَؤُلَاءِ أَهْلِي

    (صحيح مسلم الحديث رقم 2404)

    کاتێ که‌ ئه‌م ئايه‌ته‌ به‌ سه‌ر حه‌زره‌تی ڕه‌سوول (سڵاوی خودای له‌سه‌ر بێ) هاته‌خواره‌وه‌ «وه‌رن ئێمه‌ ئه‌ولاد و نه‌واده‌کانی خۆمان بانگهێشت ده‌که‌ين، ئێوه‌یش به‌ره‌باب و منداڵانی خۆتان ...» حه‌زره‌تی ڕه‌سوول (سڵاوی خودای له‌سه‌ر بێ) عه‌لی، فاتمه‌، حه‌سه‌ن و حسه‌ينی بانگهێشت کرد و پێيانی فه‌رموو: ئه‌ی په‌روه‌ردگار ئه‌مه‌ ئه‌هلی به‌يت و خانه‌دانی منن.

  • مَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ عَلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمْ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا فِي بَيْتِ أُمِّ سَلَمَةَ فَدَعَا فَاطِمَةَ وَ حَسَنًا وَ حُسَيْنًا فَجَلَّلَهُمْ بِكِسَاءٍ وَ عَلِيٌّ خَلْفَ ظَهْرِهِ فَجَلَّلَهُ بِكِسَاءٍ ثُمَّ قَالَ اللَّهُمَّ هَؤُلَاءِ أَهْلُ بَيْتِي فَأَذْهِبْ عَنْهُمْ الرِّجْسَ وَ طَهِّرْهُمْ تَطْهِيرًا قَالَتْ أُمُّ سَلَمَةَ وَ أَنَا مَعَهُمْ يَا نَبِيَّ اللَّهِ قَالَ أَنْتِ عَلَى مَكَانِكِ وَ أَنْتِ عَلَى خَيْرٍ

    (سنن الترمذي الحديث رقم 3205)

    کاتێ ئه‌م ئايه‌ته‌ به‌سه‌ر حه‌زره‌تی ڕه‌سوول (سڵاوی خودای له‌سه‌ر بێ) هاته‌ خواره‌وه‌: «په‌روه‌ردگار ئه‌يه‌وێ ناپاکی و پيسايی و گوناه له‌ ئه‌هلی به‌يت و خانه‌دانت دوور کاته‌وه‌ و ئێوه‌ له‌ ناپاکی بپارێزێ». حه‌زره‌ت له‌ ماڵی دايکه‌ سه‌لما بوو که‌وايه‌ بانگی له‌ فاتمه‌ و حه‌سه‌ن و حسه‌ين کرد و بانگهێشتی له‌ عه‌ليش کرد وله‌ جه‌معدا فه‌رمووی: ئه‌ی په‌روه‌رگاری مه‌زن ئه‌مانه‌ ئه‌هلی به‌يت و بنه‌ماڵه‌ی منن، که‌وايه‌ هه‌ر چه‌شنه‌ ناپاکی و خراپيان لێ دوور که‌ره‌وه‌ و بيانپارێزه‌ له‌ ناپاکی. له‌و کاته‌ دايکه‌ سه‌لما وتی: ئه‌ی حه‌زره‌تی ڕه‌سوول (سڵاوی خودای له‌سه‌ر بێ) ئايا منيش له‌ ريزی بنه‌ماڵه‌که‌تدام؟ حه‌زره‌تی ڕه‌سوول (سڵاوی خودای له‌سه‌ر بێ) فه‌رمووی: تۆ جێگه‌ی تايبه‌تی خۆت هه‌يه‌ و خێری خودات پێ ده‌گات. (به‌ڵام له‌م تاقمه‌دا نيت)

  • أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ كَانَ يَمُرُّ بِبَابِ فَاطِمَةَ سِتَّةَ أَشْهُرٍ إِذَا خَرَجَ إِلَى صَلَاةِ الْفَجْرِ يَقُولُ الصَّلَاةَ يَا أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمْ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا

    (سنن الترمذي الحديث رقم 3206)

    حه‌زره‌تی ڕه‌سوول (سڵاوی خودای له‌سه‌ر بێ) هه‌تا شه‌ش مانگ له‌ کاتی نوێژی به‌يانی به‌رده‌وام به‌ به‌رماڵی فاتمه‌ تێئه‌په‌ڕی و ئه‌يفه‌رموو: «کاتی نوێژه‌ ئه‌ی ئه‌هلی به‌يتی من! خواستی په‌روه‌ردگار له‌سه‌ر ئه‌وه‌يه‌ که‌ ناپاکی و خراپی له‌ ئێوه‌ دوو بخاته‌وه‌ که‌وايه‌ ئێوه‌ پاک و بێگه‌ردن»

  • عن عَامِرِ بن سَعْدِ بن أبي وَقَّاصٍ قال كَتَبْتُ إلى جَابِرِ بن سَمُرَةَ مع غُلَامِي نَافِعٍ أَنْ أَخْبِرْنِي بِشَيْءٍ سَمِعْتَهُ من رسول اللَّهِ صلي الله عليه وآله قال فَكَتَبَ إلي سمعت رَسُولَ اللَّهِ صلي الله عليه وآله يوم جُمُعَةٍ عَشِيَّةَ رُجِمَ الْأَسْلَمِيُّ يقول: لَا يَزَالُ الدِّينُ قَائِمًا حتى تَقُومَ السَّاعَةُ أو يَكُونَ عَلَيْكُمْ اثْنَا عَشَرَ خَلِيفَةً كلهم من قُرَيْشٍ

    (صحيح مسلم الحديث رقم 1822)

    عامر کوڕی سه‌عد کوڕی باوکه‌وقاس وتی: من له‌گه‌ڵ غوڵامه‌که‌مدا نامه‌م نووسی بۆ جابری کوڕی سه‌مه‌ره‌ که‌ هه‌رچی له‌ حه‌زره‌تی ڕه‌سوول (سڵاوی خودای له‌سه‌ر بێ) بيستووته‌ بۆمان بنووسه‌. جابر نووسی، ڕۆژی هه‌ينی له‌ کاتی ئێواراندا که‌ ئه‌سله‌می سه‌نگه‌سار کرابوو له‌ حه‌زره‌تی ڕه‌سوول (سڵاوی خودای له‌سه‌ر بێ) بيستم که‌ فه‌رمويان: دين به‌رده‌وامه‌ تا ڕۆژی حه‌شر، دوازده‌ ئيمام به‌سه‌ر ئێوه‌دا حکوومه‌ت ده‌که‌ن که‌ به‌گشتی له‌ خانه‌دانی قوڕه‌يشن.

  • سَمِعْتُ جَابِرَ بْنَ سَمُرَةَ قَالَ سَمِعْتُ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ يَكُونُ اثْنَا عَشَرَ أَمِيرًا فَقَالَ كَلِمَةً لَمْ أَسْمَعْهَا فَقَالَ أَبِى إِنَّهُ قَالَ كُلُّهُمْ مِنْ قُرَيْشٍ

    (صحيح البخاري الحديث رقم 6796)

    بێ گومان دوازده‌ سه‌رۆک دێنه‌ سه‌ر زه‌وی، ئه‌وکات قسه‌يێکی کرد که‌ من باش نه‌مبيست. باوکم وتی: حه‌زره‌تی ڕه‌سوول (سڵاوی خودای له‌سه‌ر بێ) فه‌رمووی: هه‌موويان له‌ خانه‌دانی قوڕه‌يشن.

  • عن جَابِرِ بن سَمُرَةَ قال: دَخَلْتُ مع أبي على النبي صلى الله عليه وسلم فَسَمِعْتُهُ يقول: إِنَّ هذا الْأَمْرَ لَا يَنْقَضِي حتى يَمْضِيَ فِيهِمْ اثْنَا عَشَرَ خَلِيفَةً. قال: ثُمَّ تَكَلَّمَ بِكَلَامٍ خَفِيَ عَلَيَّ قال: فقلت لِأَبِي: ما قال؟ قال: كلهم من قُرَيْشٍ

    (صحيح مسلم الحديث رقم 1821)

    جابر کوڕی سه‌مه‌ره‌ وتی: له‌گه‌ڵ باوکم گه‌يشتينه‌ خزمه‌تی حه‌زره‌تی ڕه‌سوول (سڵاوی خودای له‌سه‌ر بێ)، بيستم که‌ حه‌زره‌ت ئه‌فه‌رموون: جێگری ئايينی ئيسلام ناگاته‌ کۆتايی مه‌گه‌ر ئه‌وه‌ی که‌ دوازده‌ جێگر حکوومه‌ت بکه‌ن. پاشان فه‌رمووده‌يه‌کيان فه‌رموو که‌ من باش تێنه‌گه‌يشتم. له‌ باوکم پرسيارم کرد: حه‌زره‌ت چييان فه‌رموو؟ باوکم وتی: حه‌زره‌ت فه‌رمووی: به‌ گشتی ئه‌م دوازده‌ جێگره‌ له‌ ئيسلامدا له‌ خانه‌دانی قوڕه‌يشن.